Licht is een belangrijke omgevingsstimulus voor het synchroniseren van de circadiane clock en voor het verhogen van alertheid. The intrinsieke fotosensitieve ganglion cellen in de retina spelen een belangrijke rol in het overbrengen van lichtinformatie naar het circadiane systeem en deze cellen worden in het bijzonder beïnvloed door licht met een korte golflengte. Blootstelling aan korte golflengtesneemt af in ouderen door het vergelen van de ooglenzen. Deze afname speelt mogelijk een rol bij de verstoring van circadiane ritmes zoals die wel worden gevonden in oudere proefpersonen.

Hier testen we het effect van de afname van de blootstelling aan blauw licht in jonge gezonde proefpersonen (n=15) door gebruik te maken van zachte oranje contactlenzen(SOCL). We laten zien dat (zoals verwacht) het dragen van SOCL leidt tot een afname van het melatonine onderdrukkende effect van licht. Echter, na chronische blootstelling aan lagere hoeveelheden (korte golflengte) licht gedurende twee opeenvolgende weken, observeerden wij een toename in de gevoeligheid van de melatonine-onderdrukkende reactie. De reactie normaliseerde alsof het plaatsvond onder een polychromatische lichtpuls. Er werden geen verschillen gevonden in de gedimd licht melatonine onset of in de amplitude van de melatonine ritmes na een chronische afname van blootstelling aan blauw licht. De effecten op slaapparameters waren beperkt.

Onze resultaten laten zien dat het niet-visuele lichtsysteem van jonge proefpersonen in staat is om zich aan te passen aan veranderen in de spectrale compositite van het omgevingslicht waaraan zij blootgesteld worden. De huidige resultaten benadrukken het belang van het feit dat niet alleen rekening moet worden gehouden met kortetermijneffecten van de karakteristieken van omgevingslicht.

http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.3109/07420528.2014.893242?journalCode=icbi20